قند یک فرآوردهٔ صنعتی از چغندر قند می‌باشد و معمولاً به‌شکل مکعب‌های سفیدی می‌ماند که از جنس شکر می‌باشند. این، فرآورده بیش‌تر برای شیرین‌کردن نوشیدنی‌های تلخ (مثل چای یا قهوه) کاربرد دارد. قند معمولی از ترکیب ساکاروز (نوعی دی‌ساکارید) می‌باشد.

 

نیشکر از دوران پیش از تاریخ در هندوستان کشت می‌شد. با وجود آنکه هندیان شکر را در مراسم مذهبی استفاده می‌کردند، ولی از خوردن تکه‌های نیشکر هم لذت می‌بردند؛ هندی‌ها کشف کردند که چگونه این تکه‌های شکر را که در زبان سانسکریت به آن Khanda می‌گفتند، از آن استخراج کنند. این نام هندی در زبان فارسی تبدیل به «کند» و بعدها «قند» شد و از طریق زبان عربی به زبان‌های اروپایی رفت و در نهایت تبدیل به واژه Candy در انگلیسی شد که البته به «آبنبات» می‌گویند.

 

در دورهٔ رومیان قند را از اروپا می‌شناختند. اما تا قرن‌ها کمیاب و گران بود. کریستف کلمب در سال ۱۴۹۳ میلادی نیشکر را به هند غربی برد. این گیاه به حدی در آنجا خوب رشد کرد که اروپاییان مزارع بزرگی را به کشت نیشکر اختصاص دادند. در این مزارع بردگان آفریقایی کار می‌کردند و آن قدر درآمد نصیب صاحبانشان می‌شد که به نیشکر «طلای سفید» می‌گفتند.

 

در طی جنگ‌های ناپلئون صدور نیشکر از کارائیب به اروپا قطع شد؛ در این زمان کشت چغندرقند بیش از پیش رواج یافت و قندها را از چغندرقند تهیه کردند.